روابط مادر و کودک

تجسم و خیال پردازی از طریق بازی
بیرون کشیدن احساسات مثبت و خنده و شادی از راه های خیال پردازی و بازی حیوانات موجب رشد قدرت تجسم خلاق کودک می شوند .
ایفای نقشی متفاوت از شخصیت معمولی خود حس همدلی و درک بهتر از دیگران را در او تقویت می کند و سبب بالا رفتن ضریب هوش هیجانی (EQ) در او می گردد .
مثلا : کودکی که اعتماد به نفس پایینی دارد ، می تواند با نقش گذاری به جا که از طرف متخصص (هنر درمانگر) به او داده می شود
با ژست های بدنی و تغییر در لحن و تن صدا ، احساسات مختلفی را درون خودش تجربه کند ( مانند اجرا کردن نقش شیر جنگل غرش کند و بقیه اعضای گروه همسالانش را دنبال کند ) با بیرون ریختن هیجانات درون خود و تنظیم و تعادل در شناخت و احساساتش ، بتواند در رابطه ای دو سویه میان فکرش و احساسش برقرار کند و آن را از طریق زبان بدن بیان نماید .
فضاسازی و الگو پذیری از طریق بازی ها
استفاده از آهنگ و موسیقی متناسب با حال و هوای صحنه ی بازی نمایش می تواند محیط اطراف کودک را به مکانی خوشایند برای او تبدیل کند و مرز بین واقعیت و تخیل را در هنگام تمرین های بدنی ، کم رنگ کند .
پوشیدن لباس ویژه حیوانات و یا گریم و استفاده از نقاب و صورتک هم می تواند کودک را به نقش نزدیک کند.
ارتباط متقابل افرادی که باهم بازی می کنند ( در بازی های گروهی نمایشی) به آموزش روابط اجتماعی مطلوب با همسالان و بزرگترها کنجر می گردد و از خود خواهی ها و خود محوری های کودک می کاهد . از سوی دیگر زیستن در درنیای کودکانه و مشارکت در بازی های مورد علاقه کودک ، به شناخت بیشتر والدین از استعدادها و احساسات واقعی کودک می انجامد و این دوستی بیشتر با بزرگتر ها ، لجبازی ها و نافرمانی های احتمالی کودک را کاهش خواهد داد
افزایش توان شناختی از طریق بازی ها
از قدیم الایام مادران با قصه گویی بسیاری از مفاهیم را در ذهن کودک تثبیت می کرده اند و اکنون نیز می توان از این فن به عنوان ابزاری جهت تقویت قوه تخیل و تجسم کودک و استعدادهای کلامی او سود جست . از آنجا که هوش ابعادی چند گانه دارد و شامل جنبه های مختلفی مانند محاسبات و ریاضی استعدادهای کلامی و زبانی ، هنر و ... می شود ، در هر کدام از این ابعاد می توان کودک را رشد داد و زمینه های پر رنگ مورد علاقه ی او را کشف و بررسی کرد . ((نقاشی و هنر))
رنگ های مختلف و نقاشی می توانند بیان کننده های عالی برای احساسات خفته کودک باشند ، از طریق کارگاه های هنر و روانشناسی در جلسه ای ویژه که مختص رنگ آمیزی و کار گروهی است می توان به تعادل و یا عدم توازن احساسات مختلف کودک مانند خشم ، عشق و شادی پی برد و اگر لازم باشد از تکنیک های اصلاحی از طریق مشخص کردن محتوای آموزشی، آن را بهبود ببخشید. مثلا اینکه از کودک می خواهیم که خانواده خود را ترسی کند و متخصص مربوطه از طریق دیدن چندین نقاشی از کودک و مشاهده او حین نقاشی کشیدن می تواند به خصوصیات رفتاری او پی ببرد و اگر مشکلی را تشخیص دهد مانند استفاده زیاد از پاک کن که می تواند نشانگر کمال و سخت گیری و تمیزی بیش از حد او باشد ، به طریق غیر مستقیم به او تذکر بدهد و آن را برطرف نماید. همچنین میزان فشار مداد رنگی ها بر کاغذ و یا استفاده از طیف رنگ های سرد و گرم و مواردی از این قبیل ، اگر به صورتی عالی تشویق شوند می توانند سبب رضایت و آرامش کودک از طریق توجه مثبت به او در جمع گردد.
(( نقش کارگاه های هنر و روانشناسی در سلامت روان))
بیش فعالی و کمبود توجه ADHD و یا جویدن ناخن ها بر اثر اظطراب ، از جمله مواردی است که به سادگی می توان در جلسات متمادی از این طریق کم رنگ شوند و به سمت عادی سازی کودک پیش رفت و پس از این مرحله به پرورش بهتر کودک پرداخت ، به عبارت دیگر ابتدا کمبودها و نقصان ها جبران می شوند و سپس به افزایش و مهارت های مختلف آموزشی در کودک توجه می شود.
ضمن بازی های گروهی ، کودک اجتماعی تر می شود و با مشاهده بالینی او می توان در صورت نیاز از والدین درخواست کرد که طی یک یا چند جلسه مشاوره فردی با والدین و یا کودک و یا حضور هر دو باهم ، در مورد آن صحبت کرد و از مزمن شدن برخی رفتارهای خاص جلوگیری کرد ( پیشگیری کرد)
و زمینه را برای رشد سالم کودک و ارتقای هوش شناختی IQ و هوش هیجانی EQ کودک فراهم کرد.